December, tijd van licht en donker, samen zijn en samen vieren. Juist in deze maand kan het zijn dat je iemand extra mist. Een dierbare waar je korter of langer geleden afscheid van hebt genomen. Stilstaan bij dit gemis kan waardevol zijn. Dit kan bijvoorbeeld met behulp van een herdenking.

Het was december en ze deed mee aan een online herdenking. Ze miste haar moeder, die 15 jaar geleden was overleden aan kanker. Ze had samen met haar zus voor haar moeder gezorgd en ze vertelde mij dat ze haar nog altijd mist. Vooral op haar bruiloft en toen haar zoontje werd geboren, toen was het gemis bijna net zo tastbaar als toen haar moeder net het leven had losgelaten.

Bij deze online herdenking staken de deelnemers thuis een kaarsje aan en bij ons werd ook steeds een kaars aangestoken. Deelnemers noemden de naam van degene die ze misten. Zij zei: ‘mijn moeder’. Vlak nadat ze de kaars had aangestoken komt haar zoontje van 9 binnen. Hij is actief, maar bij het zien van het scherm en de kaars wordt hij als vanzelf stil en luistert. De deelnemers worden uitgenodigd om een positieve zin te bedenken over hun dierbare. Bijvoorbeeld: ‘Jij hebt mij geleerd om steeds het goede in een ander te zien’. Zij bedenkt samen met haar zoontje een zin. Ondanks dat hij zijn oma nooit heeft gekend is hij er volledig met zijn aandacht bij. Deze zin wordt met behulp van gekleurde stiften of potloden in een soort mandala geschreven. Het is precies werk, omdat je in het rond schrijft en steeds van kleur moet wisselen als je een lijn tegenkomt. Deze deelnemer met haar zoontje gaan samen aan de slag. Samen schrijven ze ieder steeds één of twee zinnen en schuiven het papier dan door naar de ander. Samen zijn ze verbonden met haar moeder, zijn oma. Ze maken het samen helemaal af en vertellen samen aan de andere online deelnemers hoe ze dat gedaan hebben. Een bijzondere verbinding tussen drie generaties…..