Zijn handen konden alles maken; van een veranda tot een bed en een tafel. Later legde hij zich toe op het maken van muziekinstrumenten: drums, regenstokken, praatstokken en ook didgeridoos. Hij verzamelde stokken in het bos achter zijn huis. Stokken om de drums mee te bespelen, maar ook grotere stammetjes voor didgeridoos.

Zijn hersenen lieten hem echter in de steek. De ziekte dementie zorgde ervoor dat hij niet of nauwelijks meer woorden kon vinden en ook het vermogen om dingen te maken verdween. Maar wat bleef was zijn trots op alles wat hij had gemaakt. Tot het laatst kon hij een drum pakken en het geluid ervan laten horen.

Waar hij het meest trots op was, was de drum in de vorm van een halve maan. Deze drum werd dan ook afgebeeld op de rouwkaart en stond tijdens de afscheidsceremonie aan zijn voeten. Al zijn muziekinstrumenten lagen om hem heen. Zijn vrouw, kinderen, kleinkinderen en alle aanwezigen die dat wilden, namen een muziekinstrument en begonnen te spelen.

Uit de instrumenten kwamen allerlei geluiden; een compleet klankbad bij wijze van laatste groet. Een bijzondere ervaring….