“Ik wil opa eigenlijk wel dragen,” merkte één van de kleinkinderen op, toen zijn opa was overleden en de dag van de uitvaart werd besproken. Er waren zes kleinkinderen in de leeftijd van 20 tot 25 jaar: vier jongens, twee meiden. Ze bleken hun opa alle zes even graag te willen dragen. Ik stelde voor om hem op hun schouders te dragen. Het is niet moeilijk, maar het is wel slim om te oefenen. Dat is natuurlijk ook wel een beetje raar, maar opa lag niet in de kist opgebaard en de lege kist was wel beschikbaar. Op maandagavond kwamen we bij elkaar en ik legde hen uit op welke manier je een kist op je schouders tilt en hoe je dan samen rustig loopt. Eerst probeerden we het met een lege kist en daarna ook met zware dingen erin. Het was nog vijf dagen voor de dag van de uitvaart. Ze liepen door de tuin met een kist op hun schouders, zonder opa erin. Eerst liepen ze wat onwennig, maar vanaf het begin samen, zonder ook maar één moment dat het mis dreigde te gaan.

Deze zes prachtige mensen wilden samen hun opa op deze manier de laatste eer bewijzen. Samen hebben ze geoefend, zodat alles er op de dag van de uitvaart geweldig uitzag. Een emotioneel gebeuren, waar ze allemaal naar toe hadden geleefd. Ze droegen hem het huis uit naar de rouwauto en bij de uitvaart droegen ze hem op muziek van André Rieu de volle ceremonieruimte binnen. Het ging allemaal perfect. Een geweldig laatste eerbetoon.

Foto’s gemaakt door afscheidsfotograaf Wanda van Houts.

Met toestemming familie geplaatst. Familie is met recht trots op dit prachtig laatste eerbetoon.